Hoe wordt partneralimentatie vastgesteld?

Inleiding

Na een echtscheiding of beëindiging van het geregistreerd partnerschap kan er een verplichting tot partneralimentatie ontstaan. Het doel hiervan is om beide partijen, na de scheiding, in staat te stellen het welvaartsniveau van tijdens de relatie zo goed mogelijk voort te zetten.

Duur

De duur van de partneralimentatie is gelijk aan de helft van de duur van het huwelijk, met een maximum van vijf jaar. Er zijn uitzonderingen, zoals wanneer het jongste kind nog geen twaalf jaar is (dan duurt het voort tot het kind twaalf wordt) of als de partner die recht heeft op alimentatie bijna met pensioen gaat.

Draagkracht en behoefte

De berekening van partneralimentatie is gebaseerd op de behoefte van de minst verdienende partner en de draagkracht van de meest verdienende partner. De behoefte wordt bepaald aan de hand van het netto besteedbaar gezinsinkomen, waar eerst de kosten van de kinderen vanaf worden getrokken. Het uitgangspunt is dat beide partijen na de scheiding behoefte hebben aan 60% van het resterende inkomen.

Als de minst verdienende partner met zijn of haar inkomen niet in deze behoefte kan voorzien, kan hij of zij vragen om partneralimentatie.

Dan wordt gekeken naar de draagkracht van de meest verdienende partner. Van het inkomen worden noodzakelijke lasten afgetrokken, zoals 30% voor huisvestingskosten en € 1.175,- voor kosten van levensonderhoud. Na aftrek van bijdrage in de kosten van de kinderen, wordt van het resterende bedrag verwacht dat 70% als partneralimentatie kan worden voldaan.

Vragen hierover? Neem contact op met mr. Z.C.E. Houben (z.houben@tanger.nl, 0255 547 800).